Skip to content Skip to footer

Berlin Marathon 2017 Race Report

Berlijn liep ik twee keer eerder. Het waren twee uitersten. Ik debuteerde in Berlijn en liep toen goed, ik was dan ook uitstekend voorbereid. De laatste keer was twee jaar geleden. Die dag was dramatisch. Na afloop van die race liep ik twee weken zwaar teleurgesteld rond. Wat zou het dit jaar worden?

Inleidende beschietingen

Woensdag 30 augustus 2017. Het is nog zo’n drieënhalve week tot de dag van de marathon. Ik ben verre van blij met de voorbereiding tot dan. Slechts een week boven de 70 kilometer,twee duurlopen van enige betekenis en een beetje gefietst. De week ervoor ben ik vrijwel de hele week ziek geweest. Ik besluit ‘s avonds van Maarssen naar Amsterdam te rennen. OV Chipkaart mee voor de zekerheid en gaan. Het gaat voor geen meter. Aangekomen bij Breukelen twijfel ik maar ga door. Na nog zo’n 300 meter besef ik dat dit niet meer goed komt. Ik wandel gedesillusioneerd naar het station en haal bij Ed Kroket wat te eten. Ik zie het even niet meer zitten. Ik vraag me of ik Berlijn nog wel zou gaan lopen.

Zondag 17 september 2017. Het is tweeënhalve week na die woensdag waar ik vol met twijfels zat en het bijna wilde opgeven. Ik stelde een ‘noodplan’ op. Ik liep een week van 111 kilometer om mijn fitheid te testen. Dat ging zo goed dat ik opeens barstte van het zelfvertrouwen. Ik zag het weer zitten. Deze zondag loop ik de Damloop en het plan is simpel, de eerste 13 kilometer op een soort van marathon tempo (ik heb nog geen idee wat mijn race plan zal zijn) en dan de laatste 3,1 kilometer los! Dat gaat vrij gemakkelijk dus ik begin weer te geloven in mijn eigen kunnen!

Berlin Marathon 2017 Race Report

Aanloop

Het is nog minder dan een week tot aan Berlijn en ik begin steeds meer last te krijgen van een ontsteking in een spier. Lopen doet met name pijn en ik kan er ook niet mee rennen. Af en toe krijg ik pijnscheuten die door het hele lichaam pijn doen. Ik probeer er mee om te gaan maar de start komt steeds dichterbij. Donderdag zie ik het heel somber in. Ik maak een afspraak met een acupuncturist, misschien kan die helpen. Donderdagavond om een uurtje of 10 uur ‘s avonds loop ik over straat en het is opeens weg. Ik kan het eerst amper geloven maar het is echt zo! Precies op tijd! De laatste serieuze tegenslag is ook overwonnen! Lichaam heeft hard moeten werken maar ik kan sowieso starten!

Race Day

Het is dan eindelijk zo ver! De dag van de waarheid. Zaterdag was ik redelijk zenuwachtig maar vandaag valt het mee. Ik heb twee flesjes Maurten afgegeven bij de truck zodat de organisatie ze neerzet op het 20 en 30 kilometer punt. Maurten is een nieuwe manier van energie toevoer. Wat het onderscheidt van traditionele gels is dat het pas een gel wordt in je maag waardoor je geen of veel minder last heb van je maag/darmen. Ik heb ermee getraind, ik weet dat het mij helpt en daarom ben ik ook heel blij dat je in Berlijn flesjes kan afgeven voor langs de route. De tijd tikt weg en voordat ik het weet is het tijd om mijzelf klaar te maken voor de start!

Berlin Marathon 2017 Race Report
Foto van BMW Berlin Marathon (SCC Events)

De start

Het plan was om te starten met drie Black Roses: Carly, Jeggi & Trenton. In principe zou ik samen met Carly starten omdat zij ruim onder de drie wilt en dat wil ik ook. Alleen ik zie haar niet dus dat plan gaat helaas de mist in. Jeggi zie ik wel. Hij staat alleen aan de andere kant en er staat een hek tussen. Wij salueren elkaar en hij wijst naar de weg en ik knik. We gaan proberen elkaar te vinden tijdens de race. Het is nog een paar minuten tot de start en ik wil me even afsluiten van alles. Ik ga gehurkt zitten en ik probeer wat rust te vinden voordat het geweld losbarst. Plus ik realiseer me dat er geen race plan is. Ik heb geen pace in gedachte. Ik mag hier dan wel met voldoende zelfvertrouwen staan maar ik heb geen idee wat ik kan. Ik wil sowieso SUB3 lopen. Veel tijd heb ik niet om erover na te denken wat het aftellen is begonnen!

Van start

Er is nog steeds geen echt plan. Ik voel dat mijn benen zwaar zijn. Ik weet even niet wat te doen. Ik kom ook helemaal niet in mijn ritme. De eerste kilometer begint ik lekker op 4″08 maar daarna ga ik opeens naar 4″21 en dan weer naar beneden. Jojoën kost veel energie en is zonde. De eerste vijf kilometer zijn rommelig en open daarom langzaam voor mijn doen. Na het vijf kilometer punt kom ik in mijn ritme en begint het feest. Er is nog steeds geen plan qua pace. Ik loop op gevoel. Ik heb mijn TomTom op lopende tijd gezet zodat ik kan uitrekenen op welk tempo ik daadwerkelijk loop. De kilometers op mijn horloge en op de weg lopen namelijk lang niet gelijk.

Ik loop heerlijk. De kilometers vliegen voorbij en elke keer als ik de gemiddelde pace uitreken daalt deze. Als er kilometers voorbij komen onder de 4″00 vraag ik mijzelf af of ik niet moet vertragen. Deze twijfel was van korte duur want ik besefte dit tempo goed voelde. Daarnaast werkt de Maurten fantastisch. Ik neem elke vijf kilometer een paar slokken en daarna voelt het bijna alsof je nieuwe benen krijgt!

Berlin Marathon 2017 Race Report
Fotograaf: Sofie Riisgaard

Waar gaat dit heen?

Inmiddels probeer ik mijn eigen verwachtingen te temperen. Ik heb namelijk al een paar keer tegen mijzelf gezegd: “Wat als ik zou door kan gaan, het gaat zo lekker”. Elke keer dacht ik dan “ja, we zijn nog niet eens op de helft” maar dan gaat het halverwege nog steeds goed. Ik houd mijzelf nu de slechte marathon van 2015 voor waar het tot de helft ook heel goed ging. Inmiddels ben ik bij 25 en het blijft maar goed gaan, ik ben zelfs nog steeds mijn gemiddelde snelheid omhoog aan het brengen. Bij 30 gaat het ook nog steeds prima. Het gaat zoveel beter dan in de 30K trainingen die ik in de laatste 2 weken voor de taperweken deed. Richting de 35 wordt het allemaal wat zwaarder maar ik breek niet, verre van zelfs. Mijn 4% schoenen en de Maurten helpen mij heel goed vandaag maar nu begin ik toch wat te merken van de mindere voorbereiding. Ik verlies desondanks niet al te veel tijd.

Berlin Marathon 2017 Race Report
Fotograaf: Seth Profet

De laatste 7

Op 36,5 kilometer ligt de Cheerzone. Altijd goed voor de boost die je het laatste stuk altijd goed kan gebruiken! Zoals altijd vlieg ik door de cheerzone heen! Halverwege de cheerzone denk ik nog is dit versnellen nou wel echt zo slim… De laatste 5 kilometer is gewoon doorbijten. Het verval blijft binnen de perken. Na 40 wordt het even heel zwaar. Het doet nu echt goed pijn. Kilometer 40 is dan ook een dramatische, ik weet het daarna nog redelijk te herstellen en dan is daar de Brandenburger Tor! Je weet dat je er bijna bent. Je weet ook dat als je daar onder door bent het nog een best stuk naar de finish is. Ik denk nog misschien kan ik nog in de 2.54 komen. Ik versnel kort maar zie dan hoe ver het nog is en berust ik het feit dat ik in de 2.55 ga finishen! Mijn PR met twee minuten verbetert!

Als ik over de finish ben, ben ik blij. Ik bal een vuist van tevredenheid. Ik loop vervolgens richting mijn tas en zie een stuk of vijf Black Roses staan en we bespreken de race. Iedereen heeft een PR gelopen en geen misselijke PR’s ook. Het meisje met wie ik zou gaan starten (Carly) staat er ook bij. Ze heeft 2.49 gelopen (!!). Ik feliciteer en leef sindsdien met de gedachte wat er gebeurt zou zijn als ik haar wel tijdens de start had gevonden. Qua tempo zat ik na de matige start goed in de buurt. We zullen het nooit weten 😉

Berlin Marathon 2017 Race Report

Leave a comment