Na een goede duurloop zijn we richting de Pijp gefietst en zitten we bij Scandinavian Embassy. Zojuist is hun fantastische carrot cake en de koffie voor ons neergezet. De welverdiende beloning maar ook het eerste wat we eten na de inspanning. Zodra de carrot cake verorbert is komt het gesprek zoals wel vaker weer op voeding. Al twee jaar zijn we het er over eens dat voeding zo enorm belangrijk is, dat het meer effect heeft dan trainen. Altijd neem je je weer voor om het goed aan te pakken en het nu dan echt te gaan doen en een paar weken later heb je weer hetzelfde gesprek. Was er maar een Personal Body Plan voor hardlopers of in ieder geval iets wat ons de weg kan leiden. Zou Run Fast Eat Slow dan de sleutel zijn?
Wat?
Run Fast Eat Slow is het boek van Shalane Flanagan & Elyse Kopecky. Elyse is een voedingsdeskundige en Shalane in 1 woord omschrijven is lastig. Ze won brons op de Spelen in Peking (2008), loopt de marathon in 2.22 en mag toch wel beschouwd worden als de beste Amerikaanse afstandsloopster van de laatste 20 jaar. Elyse heeft Shalane veel geholpen met haar voeding en dat doet ze nog steeds. In het verleden vond Shalane koken maar niks en vervelend, maar inmiddels ziet ze het als onderdeel van haar training. De recepten zijn niet al te ingewikkeld, kennen niet heel veel (verschillende) ingrediënten en kosten niet al teveel tijd. Er is ook redelijk wat achtergrond informatie te vinden over o.a. de voedingsmiddelen die ze vaak gebruiken en wat waarom werkt voor hardlopers.
Waarom?
Het is niet dat ik echt ongezond eet, ik kom vrij makkelijk gewicht aan dus ben er voorzichtig mee. Alleen is het vaak wel inspiratieloos en zou je het kunnen typeren als lui. Ik kook eigenlijk altijd voor de week aangezien ik graag warm of in ieder gezond wil eten tijdens de lunch en dat komt eigenlijk altijd neer op een combinatie van vlees+rijst/pasta+groente (zo’n roerbakgroente zak van de AH) en dan nog iets van saus erbij. Daarnaast neem ik wel snacks mee naar kantoor maar vaak richting huis heb ik toch wel een soort hongerig gevoel en dan ga je toch weer makkelijk langs de AH To Go. Het kan dus allemaal een stuk beter en leuker. Ik weet al een paar maanden dat dit boek zou uitkomen en was toen al benieuwd. Benieuwd naar de inhoud en benieuwd of het mij verder op weg zou kunnen helpen.
Hoe?
Het is meer dan een kookboek. Ze proberen de manier van eten over te brengen, die ze “indulgent nourishment” noemen. Wat zoveel wil zeggen als je favoriete voedingsmiddelen eten om je lichaam van brandstof te voorzien, voor mij is dat bijvoorbeeld zoete aardappelen (voor wie niet?!), avocado’s, mango’s, eieren et cetera. Ze willen ook niet dat je je obsessief bezig houdt met het tellen van het aantal calorieën, de hoeveelheid vet en koolhydraten die je binnen krijgt. Bij de recepten staat hier ook niks over. Het gaat om het eten van natuurlijke producten waarmee je je lichaam kan voeden. Een stuk leuker en makkelijker dan wanneer je gaat tellen hoeveel koolhydraten of vetten er ergens inzit en hoeveel je er nog mag op een dag. Dit zou voor mij ook de lol eruit halen. Shalane heeft met haar eetgewoontes geen enkele problemen om op race gewicht te komen, het gaat zelfs makkelijker dan voorheen. De recepten zijn vanzelfsprekend bedacht voor de hardlopers maar zoals ik het zie zijn ze voor iedereen geschikt die gezond wilt eten/leven. Het boek heeft geen strak schema en zo is het ook niet bedoeld. Het is met name bedoeld als inspiratie. Je wordt ook aangemoedigd om veel zelf te maken en variaties te proberen!
In de praktijk?
Ik heb nu twee weekenden recepten uit het boek gemaakt: maaltijden, salades en snacks/tussendoortjes. Wat opvalt is dat de recepten over het algemeen niet al te ingewikkeld zijn. Daarnaast worden er over het algemeen een beperkt aantal ingrediënten gebruikt voor alle recepten. Wat mij altijd opviel bij recepten van bijv. Jamie Oliver dat er r vaak een legio aan ingrediënten staat waarvan je het merendeel vaak nooit meer gaat gebruiken. Zonde maar vooral ook duur. Duur valt hier ook wel mee. Voor de hele week lunch, alle avonden eten en snacks doordeweeks ben ik in de eerste twee weken max. 45-50 euro kwijt geweest, inclusief ingrediënten die ik veel vaker zal gebruiken zoals sommige kruiden. Tuurlijk kost het meer tijd dan een 1-pan-gerecht maar het is ook wel leuker. Het kan komen doordat ik er net mee ben begonnen of doordat ik het steeds meer zie als onderdeel van mijn training maar ik vind het voorlopig ook echt leuk om te doen. Als je iets leuk vindt om te doen is het natuurlijk ook veel beter vol te houden!
Conclusie
Ik ben enthousiast over het boek, ben er al tegen tig mensen over begonnen. Het is niet alleen het concept dat je inzicht krijgt in wat een topatleet eet dat zo mooi is. Het is de hele uitstraling die het boek heeft. Vaak wordt duidelijk gemaakt waarom dit recept in het boek staat en welke effecten het heeft. Voorlopig is het mijn bijbel voor als ik eten maak voor de hele week en in het weekend. Ik kan niet anders dan dit boek aan iedereen aanraden die gezond wilt eten zonder het tellen van calorieën, koolhydraten, vetten etc. plus zonder zichzelf echt restricties te willen opleggen. Voor mij lijkt het een richtlijn te worden om structureel beter te eten. Hopelijk heb ik over een paar weken ook het gevoel/inzicht dat goed eten bereiden ook gewoon onderdeel is van mijn wekelijkse trainingsprogramma.
