Ergens begin 2014 stond ik met twee vrienden ergens in kroeg en hadden we het over wat ons alle drie heel tof leek: een Running Junkies trainingsweekend! De eerste keer werden we zo verrast door het enthousiasme van iedereen dat we een grotere accommodatie moesten vinden. Inmiddels zijn we al ruim tweeënhalf jaar verder en was het afgelopen weekend alweer tijd voor het derde trainingsweekend: K.A.M.P.!
Na Ameland en Wijlre streken we dit jaar neer in de omgeving van het Appelscha. We zaten midden in het Drents-Friese Wold wat na de Hoge Veluwe het grootste aaneengesloten bosgebied van Nederland is, kortom een fantastische omgeving.
Vrijdag
Het is 10 uur ‘s ochtends en we zijn bijna allemaal klaar om te vertrekken. Zoals elk jaar zijn er meer tassen dan mensen en heeft iedereen hele overlevingspakketten meegenomen om de kleine 2 uur in de auto te overleven. N.E.R.D en de Jeugd begeleiden ons naast de Dropfruit Duo’s, blauwe bessen, druiven en pannenkoeken richting het eerste verzamelpunt. Elk jaar hebben we een ander soort aftrap van het weekend. Ditmaal is het Capture The Flag, de teams zijn Fryslân & Drenthe want we staan op de grens tussen beide provinciën! Beide teams moesten de eigen vlag gaan zoeken op basis van een QR code en dan naar de uitkijktoren brengen. Het belangrijkste element was dat je pas gewonnen had als je gehele team er was. Zoals altijd was dit de ideale competitieve start van het weekend, waar ook weer eens bleek dat ik niet tegen mijn verlies kan…
Vervolgens met z’n allen naar de supermarkt om met name bier in te slaan en perenijsjes te eten voordat we naar onze accommodatie van het weekend gaan. Tijd voor de vrije middag, ik denk niet dat we het ooit zullen leren want net zoals altijd besteden we onze vrije middag door andere sporten zoals basketbal te gaan doen. Vanzelfsprekend wordt er wel een beetje gerelaxt en wordt er al genoten van de eerste biertjes. Voordat we gaan eten wacht alleen nog de Trail run. Trail kan eigenlijk wel met hoofdletters worden geschreven. Wat was dat zwaar, zo zwaar had ik hem niet bedoeld. De route werd daarnaast nog iets langer dan gepland… maar de omgeving was prachtig dus laten we dat vooral onthouden. Wat ik vooral nooit zal vergeten is dat ik de laatste groep zag terug komen terwijl ze luid: “We Are The Champions” zongen. We zaten uiteindelijk nog maar met een klein groepje buiten terwijl we naar Herman Finkers aan het luisteren waren en konden zo mooi de mensen die later kwamen meteen begroeten. Eenmaal binnen bleef het nog lang onrustig voordat we eindelijk allemaal in bed lagen.
Zaterdag
We beginnen de dag met zon en koffie wat natuurlijk altijd een goede combinatie is. Yoga is vandaag het eerste programma onderdeel. Strekken en tot rust komen voordat we gaan ontbijten en de duurloop op het programma staat. We kregen les van Running Junkie Loes (en Lululemon) en ze benadrukt enkele keren dat het niet uitmaakt hoe flexibel/lenig je bent. Je kan alles op je eigen niveau doen. Als ik om me heen kijk zie ik gelukkig dat ik niet de enige ben die niet zo lenig is. Na het ontbijt leggen we uit hoe de duurloop routes in elkaar zitten. We hebben vier afstanden: 10,16,23 en 27 kilometer. De routes werken op basis van de fiets knooppunt routes en dus hebben we blaadjes volgeschreven met de nummers die iedereen vervolgens op de armen schrijft. We starten bij het eerste knooppunt die toevallig naast onze accommodatie ligt en voordat we vertrekken verdelen we de groepen in tempo en afstand. We laten zien hoe je de nummers ziet en herkent. Wat volgt is een route die zelfs mijn eigen verwachtingen over het mooie landschap overtreft. Op de open vlaktes heeft de zon wel veel vrij spel en wordt het wel echt warm, gelukkig kunnen we het water bijvullen op een camping. Na de 27 kom ik voldaan terug en vind ik het wel tijd voor een lekker ijskoud biertje!
De middag is wederom vrij voor iedereen, wat dan nog wacht is een fantastisch mooi spel. Boter, Kaas en Appels. Boter, kaas en eieren maar dan met appels en peren. Je sprint 30 meter en legt afhankelijk van welk team je bent een appel of peer neer en wie als eerste drie op een rij heeft wint. Mocht er nadat alle drie teamspelers geweest zijn nog geen winnaar zijn mag je 1 appel/peer van je eigen team verplaatsten. Een spel dat naast snelheid ook denkwerk vereist. Ik begin te sprinten in mijn eerste heat en voel de 27 van de ochtend toch volledig, ik kom amper vooruit – alles doet pijn. Het ziet er zo erg uit dat er gevraagd wordt of ik wel door kan gaan. Gelukkig gaat het steeds beter. Wel blijkt wederom dat ik heel slecht tegen mijn verlies kan… Traditioneel gaan we daarna door naar het terras voor een drankje, wat bitterballen en nachos! Voordat we gaan stappen leggen we een stevige bodem door pizza te eten en die pizza’s gaan toch hard. Zo hard dat als we terugkomen na het stappen er nog zo’n drie pizza’s van de 40 over zijn… Voordat we terug zijn gekomen zijn we eerst met een cabrio bus (!!!) na Assen gegaan en we waren echt net op tijd binnen. Onderweg konden we al genieten van wat bliksemschichten maar hielden we het gelukkig droog. De avond op zichzelf valt samen te vatten als: daar had je bij moeten zijn…
Zondag
De laatste ochtend alweer. Deze staat toch eigenlijk altijd in het teken van de anti-kater run. Geen verschillende tempo groepen, allemaal samen rennen.Vrijwel iedereen doet altijd mee, mooi om te zien. Ik hoor altijd bij de groep mensen die ruim op tijd wakker is voor deze loop, sommige hebben daar wat meer moeite mee en het is altijd vermakelijk om te zien hoe die de algemene zaal (‘woonkamer’) binnen komen terwijl jij al aan je tweede of derde bak koffie toe bent. Het regent best hard en we zien een paar bliksemflitsen maar afgaande op de donder is het ver genoeg weg. Het wordt een ronde van iets meer dan 4 kilometer door het bos. Er ligt redelijk wat water over de paden heen wat zorgt voor enkele (bijna) valpartijen. Wederom prachtige omgeving al zullen de meeste dat hebben gemist. Op een bepaald moment was ik al goed doorweekt dus dan is het leukste om juist door alle plassen te rennen en te stampen. Zelden zoveel lol gehad de ochtend na een avond stappen. Voordat we allemaal weer naar huis gaan rest er nog de brunch, het opruimen en het gezamenlijk afsluiten. Iedereen wordt bedankt voor hun geweldige inzet tijdens het weekend en als wij bedankt worden voor de organisatie met een steeds harder wordend applaus kan ik alleen maar glimlachen en geweldig trots zijn op weer een geweldig trainingsweekend!
Fotografie door Seth Profet, Wiebe Strick, Aschwin Wijnands
